Een kettingbreistof die wordt gevormd door een aantal naalden te breien om banen en lussen horizontaal over de breedte van de stof te vormen. Deze techniek wordt gebruikt om een breed scala aan stoffen te produceren, waaronder jersey, rib, averecht, jacquard en interlockstoffen. Het wordt ook gebruikt om een breed scala aan biotextiel te maken, waaronder een hartondersteuningsapparaat van polyester.
Het kettingbreiproces
De eerste stap in het proces van kettingbreien is het manipuleren van de garens om horizontale banen en lussen te creëren die op elkaar worden gebouwd (zie afbeelding). Er zijn veel verschillende soorten steken in de stof en het aantal naalden dat nodig is voor één garen hangt af van het type patroon.
Vier basissteken
De meest voorkomende structuur in gebreide stof is de platte tricotsteek . Er zijn echter verschillende texturen in andere soorten stof, waaronder rechte en averechte steken, ribbelsteek, ribbelsteek, mos- en gerstekorrelsteken en kleine gaatjes.
Er worden veel verschillende soorten naalden gebruikt in het kettingbreiproces en er is geen limiet aan het patroon dat u met deze techniek kunt maken. U kunt een enkele of een dubbele set naalden gebruiken en u kunt de lengte van elke set naalden variëren om de textuur van de stof te veranderen.
Wanneer u een dubbele set naalden gebruikt, zijn er twee rijen garen in dezelfde rij en worden de naalden in deze rijen gebreid in een gedraaid patroon dat de ribbelsteek wordt genoemd. Het resultaat is een stof met een ingewikkelde textuur.
De volgende stap in het kettingbreiproces is om de naalden op en neer te bewegen om een verticale rij steken te creëren die zich horizontaal uitstrekt van de voorkant naar de achterkant van de stof. Zodra deze rij steken is gemaakt, zijn er nog maar een paar naalden over in de rij en wordt de stof gevormd.
Het is ook belangrijk om te begrijpen dat de spoelen worden verplaatst door de tandheugel-en-rondseloverbrenging. Deze beweging kan een of beide zijden van de machine zijn en kan ook met de hand worden gedaan als de operator dit niet met een enkele set naalden kan doen.
Dit kan een effectieve manier zijn om een stof te maken met een ongebruikelijke textuur zonder al te veel garen te gebruiken. Dit is vooral handig als u een stof probeert te maken met een zeer ingewikkeld ontwerp.
Verschillende variaties in sierstof
De eerste variatie in het sierweefsel van de onderhavige uitvinding wordt gekenmerkt door het hebben van effen kleurpatroongebieden die zijn gevormd uit onafhankelijk gebreide wikkelgarens C en D. Het restpatroongebied 50 wordt gevormd door het wikkelgaren C dat zich naar beneden uitstrekt en rond de linker zijde van het siergebied 51 terwijl het tweede patroongebied 51 is gevormd uit het wikkelgaren D dat zich naar beneden en rond de rechterzijde van het siergebied 51 uitstrekt.
